Það er ekkert sem heitir vont veður á Ísland, það heitir bara að vera vitlaust klæddur!
 
Það að leggjast í grasið eða snjóinn, horfa upp í himininn, leyfa veðrinu að leika um sig og finna hvernig hægir á hjartslættinum og hvernig slaknar á manni er ódýr og auðveld leið til að njóta lífsins. Njótum hversdagsins allt árið og gerum stundirnar eftirminnilegar, það þarf ekki að vera flóknara en þetta.
 
Mig langar að skora á ykkur að gera eitthvað nýtt á hverjum degi í a.m.k. 90 daga.  Því bið ég ykkur að hjálpa mér að koma með fleiri hugmyndir til að njóta hversdagsins.  Setjið endilega inn komment að neðan:

1. Dansaðu eins og enginn sjái til
2. Búðu til snjóhús
3. Farðu í göngutúr við sjávarsíðuna
4. Faðmaðu tré
5. Gangtu berfætt/ur í náttúrunni
6. Horfðu á sólarupprásina
7. Hlustaðu á fuglana og syngdu með þeim
8. Fleyttu kerlingar
9. Sofðu úti í náttúrunni
10. Farðu í fjöruferð með nesti
11. Taktu myndir
12. Farðu á bakvið foss
13. Farðu í fjallabíó
14. Gerðu engil í snjónum
15. Vertu í ranghvorri peysu
16. Labbaðu aftur á bak
17. Baðaðu fætur þína í sjónum
18. Gistu í tjaldi
19. Stattu á öðrum fæti með lokuð augu
20. Jóðlaðu
21. Heimsæktu nýjan stað

          til dæmis:

Fylgdu okkur á Instagram!

Mig hefur alltaf langað til að sofa undir berum himni og ég skil eiginlega ekki af hverju ég hef ekki gert það fyrir löngu löngu síðan, held ég hafi alltaf verið að bíða eftir einhverju! Ég dreif mig svo loksins í síðustu viku og þetta var algjörlega dásamlegt.

Ég á mér uppáhaldsstað inni í dalnum, upp með fossunum á fallegri mosagróinni hæð með útsýni yfir bæinn minn og fjörðinn. Við Eyja (íslensku fjárhundur) fórum að græja okkur um kl. 20:00, það var óþarfi að fara of snemma í háttinn og gangan ekki svo löng. Í bakpokann fór svefnpoki, koddi, ullarsokkar, föðurland, langerma nærbolur, ullarbuff, tannbursti og tannkrem, sjúkrakit, súkkulaði, aukasokkar, klósettpappír og sótthreinsigel, vatnsbrúsi, pottur, hundamatur, kaffi og prímus, en bíddu, ekkert gas til. Ég hringdi í sjoppurnar hér og þar og ekkert gas til. Hvernig gat ég klikkað á þessu!!  Nú átti ég nokkra kosti, hætta við (sem var náttúrulega ekki alvöru kostur), leita hjá vinum og vandamönnum að gasi eða hreinlega hita mér vatn heima og vona að morgunkaffið sem ég myndi laga mér yrði sæmilega heitt – því hver sefur úti og fær sér ekki kaffi að morgni??

Sem betur fer á ég svo dásamlegan frænda sem sefur úti og gerir allskonar skemmtilegt og mér datt í hug að hringja í hann. Hann átti gas og lagði meira að segja helling á sig, til að ég gæti fengið það lánað.  Við Eyja vorum lagðar í hann kl. 22:15. Það mátti vart á milli sjá hvor var spenntari, ég eða hundurinn, þó hún hafi auðvitað ekkert vitað út í hvað við vorum að fara.

Við gengum upp á brúnina og þegar þangað var komið skrifaði ég í dagbókina mína, þetta þurfti náttúrulega að „dokumenta“.  Um miðnætti skreið ég ofan í svefnpokann, batt hundinn við bakpokann, því annars hefði hún bara farið inn á heiði að djamma eitthvað, og lagðist til hvílu. Birtan var dásamleg og líklega um 12°C.  Ég hefði trúlega sofnað strax ef ekki hefði verið fyrir hundinn sem var alls ekki tilbúin til að loka augunum, fuglarnir að trufla hana og líklega hefur hún fundið lykt af kindum eða rebba langar leiðir.  Ég sofnaði á öðru auganu og svo báðum og þegar ég rumskaði um miðja nótt lá Eyja hjá mér og hjúfraði sig upp að mér. Best í heimi.

Við vorum búnar að sofa kl. 07:16 og nú var fyrsta verk auðvitað að laga kaffi 😊

Við morgnuðum okkur og höfðum það huggulegt og vorum komnar heim um 09:00.

ÞETTA ÆTLUM VIÐ SKO AÐ GERA AFTUR!

Ég veit að það gera þetta margir og þetta er ekki eitthvað súper sérstakt en fyrir mér var þetta geggjað og það er það sem mér finnst að lífið eigi að snúast um, að maður sé að gera eitthvað fyrir sig sem manni finnst geggjað. Það njóta þess svo allir í kringum mann!

Bíðum ekki  - #ÉGFYRIRMIG #LÍFIÐERNÚNA

Fylgdu okkur á instagram 

Við fengum þá snilldarhugmynd fyrir nokkru að það væri sniðugt að ferðast á nóttunni og sofa á daginn.  Íslenska sumarnóttin er svo seiðandi að það er ekki annað hægt en að laðast að henni.  Við stukkum því á að koma þessari hugmynd í framkvæmd og fengum hinn frábæra fjalla- og gönguleiðsögumann Skúla Júlíusson með okkur. Hann heitir Skúli MJ á facebook og ég held að MJ hljóti að standa fyrir MountainJúl, því hann er óþrjótandi fjallagarpur og skrifaði m.a. bækurnar "101 Austurland - Tindar og toppar" og "101 Austurland - Gönguleiðir fyrir alla"
​
Við lögðum af stað frá Egilsstöðum, kl. 21:00 föstudagskvöldið 18. júní.  Ferðafélagarnir komu bæði fljúgandi og akandi inn á svæðið og eins var fólk af Austurlandi með í för.  Ekið var sem leið liggur upp á Vatnsskarð, þar sem gangan byrjaði.  Það er óhætt að segja það að tíðin hafi verið óvenjuleg en nýsnævi lá yfir öllu svæðinu.  Héldum af stað á Geldingafjallið kl. 22:18 og vorum á toppi þess kl. 23:30.

Laufléttur galsi var kominn í mannskapinn og það var augljóst að líkaminn var farinn að búast við því að komast í hvíld, en nehei, hér var enginn að fara að sofa.

Við þrömmuðum í snjónum niður í Stórurðina og fundum okkur fallega mosagróna eyju sem stóð upp úr snjónum, þar sem við nestuðumst.  Þá var klukkan orðin 02:37.  Þrátt fyrir að snjór lægi yfir mestallri urðinni þá hefur hún einhvern ótrúlegan töfraljóma og mann langaði bara að pakka sér inn, njóta þess að horfa upp í himininn og láta sig dreyma.

Við gengum Mjóadalinn til baka niður í Njarðvík og þegar við komum í Mjóadalsvarpið tók æpandi appelsínugul sólin á móti okkur. Vá-in féllu vinstri og hægri og það er eitthvað við það að vera úti um miðja nótt uppi á fjalli og horfa á sólina.  Það var svo sjónarspil að sjá hina heittelsku austfjarðarþoku læðast inn Víkina og uppeftir fjallshlíðunum.

​Við vorum komin í bílinn rétt um kl. 06:00 á laugardagsmorgninum.  Það var kærkomin hvíld að leggja höfuð á kodda í Blábjörgum á Borgarfirði um 07:00 og nú var kostur að geta sofið hratt!

Ummmæli:
"Kærar þakkir fyrir okkur!  - Frábær ferð og skemmtileg, mikil náttúruupplifun, skemmtilegur félagsskapur og einstök leiðsögn - engin ástæða til að hanga sofandi innanhúss þegar maður getur verið „úti alla nóttina uns dagur rennur á ný“ eins og segir í kvæðinu."
Sigurbergur og Guðrún, Reykjavík
​
"Þvílíkar perlur,þvílíkir töfrar. Náttúran,samveran, frelsið.
“Úti alla nóttina, engum háður ég er…”
Takk fyrir mig!"
Kata, Akureyri.

"Við gripum tækifærið og tókum þátt í stórskemmtilegum næturgöngum með Tanna Travel. Það var einstök upplifun að njóta náttúrunnar að næturlagi, upplifa kyrrðina og fá miðnætursólina í fangið. Frábær fararstjórn og stórskemmtilegir göngufélagar. Vonandi verður þetta endurtekið að ári!
Kærar þakkir fyrir okkur."
Sóley, Berglind og Fjóla

From August 2019 to March 2020, I had the amazing opportunity to be an exchange student in *AUSTURLAND. From the moment I learned where I was to stay, I googled every beautiful landmark and landscape. The beauty of Austurland overwhelmed me in every photo I could see. I deemed that the only way I could truly experience the region was to create a “bucket-list” of all the things I had to do and see before I left, and I did accomplish many things on the list while I was there. Whether it be lounging in the natural baths of the highlands, exploring the rich history at Skriðuklaustur, or visiting the picturesque rainbow road of Seyðisfjörður, the Austurland has an infinite amount of places to explore. ​

Við verðum líka reynslunni ríkari eftir þetta, við erum nefnilega ekki bara „fjölskylda“ þessa unga manns, heldur erum við einnig gestgjafar.  Við erum því fjölskyldugestgjafar og tökum því ábyrgðamikla hlutverki alvarlega og leggjum okkur fram við uppeldið sem og gestgjafahlutverkið.  Það opnar augu manns að útskýra menningu okkar, hefðir og sögu og sýna fallega náttúruna.  Við kunnum fyrir vikið svo mikið betur að meta það sem við eigum.

Af hverju er ég að segja ykkur þetta?  Vegna þess að mér finnst þetta skipta máli, að við séum góðir fjölskyldugestgjafar.  Allir sem heimsækja landið okkar ættu að fá það viðmót, hvort sem þeir dvelja hér í stuttan tíma eða langan.  Við leggjum okkur fram við það.

Að þessu sögðu langar mig að hvetja okkur öll til að víkka sjóndeildahringinn, læra að meta það sem við eigum, verða betri í dag en í gær, læra af reynslunni, fagna velgengni hvers annars og fjölbreytileika mannkynsins, leggja okkar að mörkum til samfélagsins, vera fjölskyldugestgjafar.  Það þarf heilt þorp til að ala upp barn.

Um daginn fórum við í fjölskylduferð, frumburðurinn átti 20 ára afmæli, og okkur langaði að gera eitthvað eftirminnilegt.  Það er viðtekin hefð hjá okkur að búa til óvissuferðir við hin ýmsu tilefni, það setur ákveðinn tón í ferðirnar og alveg sama hvað er gert, öllum þykir það spennandi og skemmtilegt.
​
Það eina sem var sérstök ósk afmælisbarnsins var að borða á Gistihúsinu á Egilsstöðum, þar kemur maður aldrei að tómum kofanum, maturinn er alltaf góður, þjónustan framúrskarandi og andrúmsloftið gott.  Við smíðuðum því ferð í kringum það.

​Það var af nógu að taka og við lentum því í smá vandræðum að velja á milli hvað við vildum gera en ákváðum á endanum að byrja á því að bruna í hið margumtalaða Stuðlagil.  Það er um klukkustundar akstur frá Egilsstöðum, 20 mín frá þjóðvegi 1 um Jökuldal þegar ekið er norður.  Við bæinn Grund á Efri-Jökuldal er búið að gera þetta fína bílastæði og setja upp upplýsingaskilti.  Það var smá suddi, en það kom ekki að sök því í skottinu voru gönguskór, úlpur, húfur og vettlingar, því þó það hafi verið komið vel fram yfir miðjan maí þá er alltaf gott að vera við öllu búinn.  Við gengum niður að gilinu og það má með sanni segja að þarna sé fallegt.  Stuðlabergið blasti við okkur, og sægræn áin, sem var öskugrá hér áður fyrr, liðaðist niður gilið.  Gæsirnar lágu á hreiðrum og létu sem þær væru ekki þarna, vonuðust til að við sæum þær ekki og við þóttumst ekki sjá þær.  Það tók okkur um ½ klst. að ganga til og frá bílastæðinu á Grund, en auðvitað er hægt að dvelja lengur á svæðinu, ganga upp eða niður með gilinu og endalaust hægt að taka myndir.  En suddinn og hungrið ærði okkur aftur í bílinn og í Egilsstaði þar sem við fengum okkur afmælismálsverðinn sem beðið var eftir.

​Við höfðum ákveðið að gera úr þessu gistiferð og enduðum á að gista í Óbyggðasetri Íslands.  Þangað höfum við margsinnis komið og elskum að heimsækja Denna og Örnu og skoða það sem þau hafa svo mynduglega byggt upp, en við höfðum aldrei gist þar.  Nú gafst okkur líka tækifæri á að njóta þess að fara í nýja spa-ið þeirra og það er allt svo skemmtilegt sem þau gera, niður í minnstu smáatriði, þau fara aldrei útaf sporinu í að fylgja upplifun af gamla tímanum.  Við foreldrarnir héngum í afslöppunarrýminu og bræðurnir svömluðu í pottinum.  Inn á milli, skutumst við öll í brennheita gufuna.  Við gistum í gamla bænum þar sem andrúmsloft liðinna tíma svífur yfir og áður en við vissum af hafði svefninn haft yfirhöndina.  Morgunmatur var borinn fram á milli kl. 08 og 10 og við nutum hans með hjónum frá Ameríku, sem sögðu okkur allt um það hvar þau væru búin að vera á Íslandi og hvað þau væru lukkuleg með að hafa fundið Óbyggðasetrið, þar sem þau gistu í tvær nætur og gátu notið nágrennisins.  Þau höfðu farið í gönguferð daginn áður og þegar við kvöddum þau, voru þau á leið í hestaferð með Denna.

​Við hinsvegar, fórum í Egilsstaði, þar sem búið var að skipuleggja flugferð með Flugfélagi Austurlands.  Það fyrirtæki hefur nýhafið rekstur og alveg stórkostleg viðbót á svæðinu.  Hann Sigurbergur Ingi tók á móti okkur og strákarnir nutu flottrar flugferðar inn yfir dalina á Héraði og hálendið.  Þeir voru mjög sáttir þegar þeir komu til baka og ekki yrði ég hissa ef þeir yrðu flugmenn einn daginn.

Við smelltum okkur á nýja pizzastaðinn á Egilsstöðum áður en lengra var haldið, Askur Pizzeria.  Þar er úrvalið skemmtilegt, öðruvísi en á mörgum öðrum stöðum og við hefðum eiginlega þurft að leggja okkur þegar við vorum búin að klára af diskunum, því eins og svo oft áður, borðuðum við kannski einum of hratt og mögulega einni sneið of mikið.

Þá lá leiðin á besta útsýnisstað til að sjá lunda á landinu, en okkur lá forvitni á að vita hvernig hann hefði það.  Á leiðinni þangað komum við við á Héraðssandi, en höfðum ekki tíma til að stoppa þar nema í stutta stund.  Þangað förum við síðar, smellum því inn í aðra óvissuferð og allir verða voða hissa. 😊 Leiðin lá yfir Vatnsskarð, þar sem við fengum magnað útsýni yfir Héraðið, yfir á Smjörfjöllin og ef vel var að gáð mátti sjá Langanes í fjarska.  Borgarfjörður eystri, tekur alltaf á móti manni með bros á vör og lundinn var kátur að vanda, alsæll með þessa fínu aðstöðu sem Borgfirðingar eru búnir að byggja upp fyrir okkur mannfólkið, svo við getum skoðað þá og tekið myndir og sýnt öllum hvað þeir eru sætir.

Við enduðum svo óvissuna í tvöfaldri stúdentaveislu hjá frænkum okkar, sátum úti í sólinni, hlóðum enn meira á batteríin með skrafi við ættingja og nutum góða veðursins, gleðinnar og góðra veitinga.

​Afmælisbarnið var sátt.